Eίναι ένας όγκος του παγκρέατος που εξορμάται από τα β-κύτταρα του παγκρέατος.
Οι όγκοι αυτοί υπερπαράγουν ινσουλίνη με συνέπεια την εμφάνιση υπογλυκαιμιών στον ασθενή.
Το ινσουλινώμα μπορεί να εμφανιστεί και σε ασθενείς που πάσχουν από το σύνδρομο ΜΕΝ 1 (σύνδρομο πολλαπλής
ενδοκρινικής Νεοπλασίας, (M)ultiple (E)ndocrine (N)eoplasia Syndrome). To σύνδρομο αυτό χαρακτηρίζεται από
την παρουσία αδενωμάτων στην υπόφυση και υπερπλασίας των παραθυρεοειδών αδένων.
Τα ινσουλινώματα είναι καλοήθη σε ποσοστό 90%, μόνο 10% είναι κακοήθη.
Στις περιπτώσεις που το ινσουλίνωμα συνδιάζεται με το ΜΕΝ1 έχει μεγαλύτερη πιθανότητα να είναι πολλαπλό και κακόηθες.
Η διάγνωση του ινσουλινώματος τίθεται με την παρουσία της τριάδας του Whipple:
1. συμπτώματα υπογλυκαιμίας
2. επίπεδα σακχάρου αίματος < 50 mg/dl
3. αναστροφή των συμπτωμάτων μετά ενδοφλέβια χορήγηση γλυκόζης.
Η εντόπιση της ακριβούς θέσης ενός ινσουλινώματος δεν είναι απλή υπόθεση.
Οι συνήθεις απεικονιστικές μέθοδοι είναι η αξονική τομογραφία, η μαγνητική τομογραφία
και το ενδοσκοπικό υπερηχογράφημα.
Συνδυασμός αξονικής και μαγνητικής τομογραφίας μπορούν να εντοπίσουν το ινσουλίνωμα σε ποσοστό 80%.
Η θεραπεία του ινσουλινώματος είναι είτε η απλή εκπυρήνιση σε περιπτώσεις καλοήθειας είτε η τμηματική
παγκρεατεκτομή ανάλογα με τη θέση του.