Σκουφά 59

Κολωνάκι 106 72

210 77 50 780

Επισκέψεις με ραντεβού

Θυρεοειδής Αδένας

Ανατομία

Ο θυρεοειδής αδένας είναι ένας ενδοκρινής αδένας βάρους περίπου 18 γρ. που βρίσκεται στο πρόσθιο τμήμα του τραχήλου κάτωθεν του θυρεοειδούς χόνδρου. Ο αδένας περιβάλλει την τραχεία με την οποία είναι στερεά συμφυόμενος στην πρόσθια επιφάνειά της.

Ο θυρεοειδής αδένας αποτελείται από 2 λοβούς (αριστερό και δεξιό) καθώς και τον ισθμό που συνδέει τους 2 λοβούς. Τέλος σε αρκετές περιπτώσεις υπάρχει ένας επιπλέον λοβός, ο πυραμοειδής λοβός που αποτελεί μια προσεκβολή θυρεοειδικού ιστού προς τα άνω και συνήθως εξορμάται από τον ισθμό ή τον αριστερό λοβό και σπάνια από το δεξιό λοβό.

Ο θυρεοειδής ανήκει στα καλύτερα αιματούμενα όργανα του σώματος. Καλύπτεται από δύο χιτώνες έναν λεπτό εσωτερικό και έναν τραχύ εξωτερικό, ανάμεσα στους οποίους εκτείνεται ανα ιδιαίτερα αναπτυγμένο αγγειακό δίκτυο.

Η αρτηριακή αιμάτωση κάθε λοβού του θυρεοειδούς πραγματοποιείται από την σύστοιχη άνω και κάτω θυρεοειδική αρτηρία, κλάδους της έξω καρωτίδας και του θυρεοαυχενικού στελέχους αντίστοιχα. Σε μερικές περιπτώσεις υπάρχει μία ακόμα μονήρης αρτηρία που αποτελεί κλάδο είτε του αορτικού τόξου είτε της ανώνυμης αρτηρίας και αιματώνει τον ισθμό και τον πυραμοειδή λοβό.

Πολύ σημαντική είναι η πορεία του παλίνδρομου λαρυγγικού νεύρου τόσο αριστερά όσο και δεξιά, το οποίο είναι υπεύθυνο για την κινητικότητα της σύστοιχης φωνητικής χορδής και κατά συνέπεια της ομιλίας. Το παλίνδρομο λαρυγγικό νεύρο εκφύεται από το πνευμονογαστρικό νεύρο και αφού περάσει κάτω από το αορτικό τόξο αριστερά ή την υποκλείδιο αρτηρία δεξιά πορεύεται προς τα άνω στην τραχειοοισοφαγική αύλακα οπισθίως του σύστοιχου λοβού του θυρεοειδούς αδένα έως ότου εισέλθει στο λάρυγγα.

Η γνώση της τοπογραφικής ανατομίας του παλίνδρομου λαρυγγικού νεύρου είναι ζωτικής σημασίας στην περίπτωση της χειρουργικής αφαίρεσης του θυρεοειδούς αδένα, αφού κάκωση του νεύρου μπορεί να οδηγήσει σε βράγχος φωνής ή ακόμα και σε αφωνία σε περίπτωση αμφοτερόπλευρης βλάβης.


Λειτουργία

Η λειτουργία του θυρεοειδούς αδένα συνοψίζεται στην παραγωγή της τριιώδοθυρονίνης (Τ3), της τετραιώδοθυρονίνης ή θυροξίνης (Τ4) και της καλσιτονίνης.

Οι δύο πρώτες συντίθενται από τα θυλακιώδη κύτταρα του θυρεοειδούς αδένα και κατέχουν θεμελιώδη ρόλο στη ρύθμιση του μεταβολισμού του οργανισμού, ενώ η καλσιτονίνη παράγεται και εκκρίνεται από τα παραθυλακιώδη κύτταρα και έχει συμμέτοχή στη ρύθμιση του μεταβολισμού του ασβεστίου στον οργανισμό μας.

Οι παθολογικές καταστάσεις που μας απασχολούν στην καθημερινή κλινική πράξη αφορούν είτε την υπερλειτουργία είτε την υπολειτουργία του θυρεοειδούς αδένα που διαγιγνώσκεται από το συνδυασμό της κλινικής συμπτωματολογίας και της μέτρησης των θυρεοειδικών ορμονών στο αίμα.

Για τις παθολογικές αυτές καταστάσεις της θυρεοειδικής λειτουργίες γίνεται εκτενής αναφορά στην αντίστοιχη υποενότητα.

 

Παθήσεις

Όσον αφορά τη λειτουργία του αδένα διακρίνουμε τις περιπτώσεις υπολειτουργίας (υποθυρεοειδισμός) και τις περιπτώσεις υπερλειτουργίας (υπερθυρεοειδισμός).

Υποθυρεοειδισμός

Το συνηθέστερο αίτιο της υπολειτουργίας είναι η χρόνια θυρεοειδίτιδα (Hashimoto), η οποία αποτελεί μια βραδέως εξελισσόμενη αυτοάνοση πάθηση του θυρεοειδούς αδένα.
Πολύ σπάνια αίτια υποθυρεοειδισμού αποτελούν υποφυσιακή ή υποθαλαμική ανεπάρκεια, γενετικές διαταραχές στη σύνθεση των θυρεοειδικών ορμονών, αντίσταση στη δράση των θυρεοειδικών ορμονών. Σε κάθε περίπτωση η θεραπεία είναι η υποκατάσταση των θυρεοειδικών ορμονών.

Υπερθυρεοειδισμός

Τα αίτια της υπερλειτουργίας του θυρεοειδούς αδένα είναι:
1)Τοξικό αδένωμα
2)Τοξική πολυοζώδης βρογχοκήλη
3)Νόσος Basedow-Graves

Η αρχική θεραπευτική προσέγγιση είναι φαρμακευτική αλλά σε υποτροπή της νόσου προτείνεται εναλλακτική θεραπεία είτε με ραδιενεργό ιώδιο είτε με χειρουργική αφαίρεση του πάσχοντος οργάνου.
Σε γενικές γραμμές η χειρουργική θεραπεία είναι πιο ελκυστική ειδικά στις παρακάτω κατηγορίες ασθενών:
-Σε ασθενείς νεαρής ηλικίας
-Σε ασθενείς με ιδιαίτερα μεγάλες βρογχοκήλες
-Σε ασθενείς σε αναπαραγωγική ηλικία
-Σε ασθενείς των οποίων η θεραπεία χρειάζεται μεγάλες δόσεις αντιθυρεοειδικών φαρμάκων
-Σε συχνές υποτροπές της νόσου
-Σε περιπτώσεις ασθενών όπου συνυπάρχουν ύποπτοι για κακοήθεια όζοι.
-Τέλος η συνύπαρξη εξόφθαλμου, που αν και δεν υπάρχουν επαρκή στοιχεία για να στοιχειοθετηθεί η υπεροχή της χειρουργικής θεραπείας έναντι της χορήγησης ραδιενεργού ιωδίου, θεωρείται από πολλούς ειδικούς ότι αποτελεί σχετική ένδειξη χειρουργικής επέμβασης.

ΚΑΡΚΙΝΟΣ ΘΥΡΕΟΕΙΔΟΥΣ ΑΔΕΝΑ

Ο καρκίνος του θυρεοειδούς εμφανίζει αύξηση της συχνότητας του τα τελευταία χρόνια.
Ως αίτιο έχει ενοχοποιηθεί η εξωτερική ακτινοβολία ιδίως στην παιδική ηλικία αλλά και σπανιότερα γενετικοί παράγοντες ιδίως για το μυελοειδές καρκίνωμα του θυρεοειδούς αδένα.
Συνοπτικά διακρίνουμε τα καλώς διαφοροποιημένα θυρεοειδικά καρκινώματα (θηλώδη και θυλακιώδη), το μυελοειδές καρκίνωμα και το αναπλαστικό καρκίνωμα.
Τα καλώς διαφοροποιημένα θυρεοειδικά καρκινώματα (θηλώδη και θυλακιώδη)τα οποία έχουν εξαιρετική πρόγνωση είναι τα συχνότερα καρκινώματα του θυρεοειδούς αδένα (85-90% του συνόλου των θυρεοειδικών καρκινωμάτων).
Το μυελοειδές καρκίνωμα είναι σπανιότερο (10%) και έχει σαφέστατα χειρότερη πρόγνωση από τα καλώς διαφοροποιημένα θυρεοειδικά καρκινώματα.
Τέλος το αδιαφοροποίητο καρκίνωμα του θυρεοειδούς αδένα είναι κακοηθέστατο αλλά ευτυχώς εξαιρετικά σπάνιο (1% περίπου) και η πρόγνωσή του είναι αποκαρδιωτική με το 90% των ασθενών να καταλήγει μέσα στους πρώτους 6 μήνες από τη διάγνωση.

ΚΑΡΚΙΝΟΣ ΘΥΡΕΟΕΙΔΟΥΣ ΑΔΕΝΑ ΚΑΙ ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ

Η χειρουργική αντιμετώπιση του καρκίνου του θυρεοειδούς περιλαμβάνει την ολική θυρεοειδεκτομή και τον λεμφαδενικό καθαρισμό τραχήλου. Η ολική θυρεοειδεκτομή είναι αναγκαία σε όλες τις περιπτώσεις. Η ανάγκη λεμφαδενικού καθαρισμού καθώς επίσης η έκτασή του καθορίζεται όμως  από άλλους παράγοντες όπως:
1)    Ο ιστολογικός τύπος του καρκίνου του θυρεοειδούς αδένα και
2)    η παρουσία ή όχι διηθημένων λεμφαδένων στον προεγχειρητικό απεικονιστικό έλεγχο.
Παρακάτω θα αναλυθούν οι διάφοροι ιστολογικοί τύποι του καρκίνου του θυρεοειδούς  και η θεραπευτική προσέγγισή τους.Ο καρκίνος του θυρεοειδούς αδένα διαγιγνώσκεται όλο και συχνότερα τα τελευταία χρόνια. Διακρίνουμε τους εξής τύπους:
    1) Καλώς διαφοροποιημένος θυρεοειδικός καρκίνος:
Α) Θηλώδες καρκίνωμα
Β) Θυλακιώδες καρκίνωμα
Γ) Hurthle cell καρκίνωμα
Οι ανωτέρω τύποι με συντριπτική την υπεροχή του θηλώδους καρκινώματος αποτελούν το 90% των περιπτώσεων του καρκίνου του θυρεοειδούς αδένα. Οι δύο πρώτοι τύποι (θηλώδη και θυλακιώδη καρκινώματα) έχουν εξαιρετική πρόγνωση με το ποσοστό της 10ετούς επιβίωσης-ίασης να ξεπερνά το 90%.
Απαραίτητη είναι η χειρουργική αντιμετώπιση και σε αρκετές περιπτώσεις η συνοδός θεραπεία με ραδιενεργό ιώδιο.
-Οσον αφορά τα θηλώδη καρκινώματα σκόπιμο είναι η χειρουργική επέμβαση να μην περιορίζεται σε ολική θυρεοειδεκτομή αλλά να συνοδεύεται και από κεντρικό τραχηλικό λεμφαδενικό καθαρισμό αφού ένα σημαντικό ποσοστό των ασθενών αυτών έχουν διηθημένους λεμφαδένες στο κεντρικό διαμέρισμα ακόμα και όταν ο προεγχειρητικός απεικονιστικός έλεγχος είναι αρνητικός για λεμφαδενικές μεταστάσεις. Σε περιπτώσεις που ο προεγχειρητικός απεικονιστικός έλεγχος αναδείξει και λεμφαδενικές μεταστάσεις στα πλάγια τραχηλικά τρίγωνα τότε η ολική θυρεοειδεκτομή θα πρέπει να συνοδεύεται από κεντρικό αμφοτερόπλευρο αλλά και σύστοιχο πλάγιο λεμφαδενικό καθαρισμό τραχήλου.
-Οσον αφορά τα θυλακιώδη καρκινώματα ο λεμφαδενικός καθαρισμός σπανιότατα είναι απαραίτητος αφού αυτά μεθίστανται συνήθως αιματογενώς και κατά κανόνα δεν δίνουν λεμφαδενικές μεταστάσεις.
-Για τα Hurthle cell καρκινώματα που θεωρούνται παραλλαγή του θυλακιώδους καρκινώματος και αναφαίρονται ως οξύφιλου τύπου, η πρόγνωση υπολείπεται συγκρινόμενη με τα θηλώδη και θυλακιώδη καρκινώματα. Η χειρότερη πρόγνωση των καρκινωμάτων αυτών οφείλεται στο ότι δίνουν μεταστάσεις πολύ συχνότερα από τα θηλώδη και θυλακιώδη καρκινώματα. Οι μεταστάσεις επισυμβαίνουν συνήθως αιματογενώς άν και η επινέμηση στους επιχώριους λεμφαδένες δεν είναι τόσο ασυνήθης όσο στα θυλακιώδη καρκινώματα. Σε κάθε περίπτωση τα Hurthle cell καρκινώματα πρέπει να αντιμετωπίζονται χειρουργικά με ολική θυρεοειδεκτομή.
2)Μυελοειδές καρκίνωμα θυρεοειδούς αδένα
Αποτελεί το 10% του καρκίνου του θυρεοειδούς αδένα.
Μπορεί να παρουσιαστεί σε είτε σποραδική (70%) είτε σε οικογενή μορφή (30%) και να συνδυάζεται με το σύνδρομο της πολλαπλής ενδοκρινικής νεοπλασίας (MEN 2Α και ΜΕΝ 2Β).
Το μυελοειδές καρκίνωμα εξορμάται από τα παραθυλακιώδη κύτταρα ή C-κύτταρα.
Η πρόγνωσή του υπολείπεται σαφώς σε σχέση με την προηγούμενη κατηγορία και η 10ετής επιβίωση φτάνει το 70%.
Λόγω του πιθανού οικογενούς χαρακτήρα της πάθησης πρέπει να γίνεται γενετικός έλεγχος σε όλα τα μέλη της οικογένειας και σε περίπτωση που ανιχνευθούν οι υπεύθυνες μεταλλάξεις και ανάλογα με το είδος της μετάλλαξης είναι σκόπιμη η προληπτική αφαίρεση του θυρεοειδούς αδένα σε άλλοτε άλλη ηλικία.
Η αντιμετώπιση του μυελοειδούς καρκινώματος είναι αποκλειστικά χειρουργική καθώς η λήψη ραδιενεργού ιωδίου δεν έχει κανένα αποτέλεσμα.
Η χειρουργική αντιμετώπιση πρέπει να περιλαμβάνει σε αρκετές περιπτώσεις και λεμφαδενικό καθαρισμό που μπορεί να αφορά είτε μόνο το κεντρικό τραχηλικό διαμέρισμα ή και τα πλάγια τραχηλικά διαμερίσματα.
Κριτήρια για την πραγματοποίηση του λεμφαδενικού καθαρισμού και την επιλογή της έκτασής του είναι ο απεικονιστικός προεγχειρητικός έλεγχος, το μέγεθος της πρωτοπαθούς εστίας και φυσικά η τιμή της καλσιτονίνης (βασική τιμή και τιμή μετά διέγερση είτε με ασβέστιο είτε με πενταγαστρίνη).
Παρηγορητική θεραπεία μπορεί να αποτελέσει η ακτινοβολία εφ’όσον όμως έχει αποκλειστεί κάθε χειρουργική θεραπευτική προσέγγιση στο μέλλον. Κατά συνέπεια η εφαρμογή της προορίζεται για τοπικό έλεγχο της νόσου σε ανεγχείρητους όγκους.
3)Αναπλαστικό καρκίνωμα
Το αναπλαστικό ή αδιαφοπροποίητο καρκίνωμα του θυρεοειδούς αδένα έχει πολύ πτωχή πρόγνωση και εμφανίζεται συνήθως σε πολύ μεγάλες ηλικίες.
Η πλειονότητα των ασθενών αυτών υποβάλλεται συνήθως σε παρηγορητική θεραπεία με εξωτερική ακτινοβολία καθώς η χειρουργική αντιμετώπιση δεν είναι εφικτή.
Αποτελεί ευτυχώς σπάνια νόσο με ποσοστό 1% επί του συνόλου του θυρεοειδικού καρκίνου.

Χειρουργικές Ενδείξεις

Χειρουργικές Ενδείξεις

Απόλυτη ένδειξη χειρουργικής αντιμετώπισης έχουν όλοι οι κακοήθεις όγκοι του θυρεοειδούς αδένα που έχουν διαγνωστεί προεγχειρητικά είτε δια βιοψίας με λεπτή βελόνη (FNA) είτε κατόπιν θετικής ανοικτής βιοψίας τραχηλικού λεμφαδένα, καθώς επίσης και όλες οι περιπτώσεις όζων με ισχυρή υποψία κακοήθειας βασισμένη σε κλινικά ή απεικονιστικά κριτήρια.

Η εγχείρηση εκλογής είναι η ολική θυρεοειδεκτομή, η οποία μπορεί να συνοδεύεται από τραχηλικό λεμφαδενικό καθαρισμό αναλόγως της ύπαρξης διηθημένων τραχηλικών λεμφαδένων και του ιστολογικού τύπου του καρκινώματος του θυρεοειδούς αδένα.

Σε περίπτωση ύπαρξης καλώς διαφοροποιημένου θυρεοειδικού καρκινώματος συχνότατα επιβεβλημένη είναι η συμπληρωματική θεραπεία με χορήγηση Ραδιενεργού Ιωδίου

Αλλες σχετικές ενδείξεις χειρουργικής θεραπείας είναι:

– Nόσος Graves
– Τοξικό αδένωμα

Φυσικά απόλυτη ένδειξη χειρουργικής αντιμετώπισης αποτελούν πολυοζώδεις βρογχοκήλες πολύ μεγάλου μεγέθους που προκαλούν πιεστικά φαινόμενα στην τραχεία.

Χειρουργική Αντιμετώπιση

Ολική Θυρεοειδεκτομή

Η ολική θυρεοειδεκτομή είναι η επέμβαση εκλογής στις περιπτώσεις όπου υπάρχει διαπιστωμένη κακοήθεια ή ισχυρή υποψία κακοήθειας.
Συχνά μπορεί να συνδυαστεί με κεντρικό λεμφαδενικό καθαρισμό, στις περιπτώσεις όπου υπάρχει υποψία επινέμησης της νόσου στους επιχώριους λεμφαδένες.
Σε περιπτώσεις όπου υπάρχει διήθηση πλάγιων τραχηλικών λεμφαδένων η ολική θυρεοειδεκτομή πρέπει να συνδυάζεται με κεντρικό λεμφαδενικό καθαρισμό και σύστοιχο πλάγιο λεμφαδενικό καθαρισμό.

Η ολική θυρεοειδεκτομή είναι μια χειρουργική επέμβαση ρουτίνας για τον εξειδικευμένο χειρουργό Ενδοκρινών Αδένων. Ο ασθενής νοσηλεύεται 24 ώρες μετά το χειρουργείο και εξέρχεται σε άριστη κατάσταση, οντας ικανός για σχεδόν κάθε δραστηριότητα.
Η επέμβαση πραγματοποιείται με μια πολύ μικρή εγκάρσια τομή στον τράχηλο μήκους 3-4 εκατοστών, εκτός βέβαια από τις περιπτώσεις θυρεοειδών αδένων πολύ μεγάλων διαστάσεων οπότε και τα όρια της τομής επεκτείνονται αναλόγως.
Οι ειδικές επιπλοκές της επέμβασης είναι:
1)Βράγχος φωνής στο 1% των περιπτώσεων
2)Μόνιμη υπασβεστιαιμία στο 1% των περιπτώσεων
Τα παραπάνω ποσοστά αφορούν χειρουργούς εξειδικευμένους στο αντικείμενο της Ενδοκρινικής Χειρουργικής, ενώ σε μη εξειδικευμένους αυξάνονται κατά τρόπο αντιστρόφως ανάλογο με την εμπειρία του χειρουργού.

Η χρησιμοποίηση νευροδιεγέρτη κατά την θυρεοειδεκτομή για τον εντοπισμό και την αξιολόγηση της λειτουργικότητας του παλίνδρομου λαρυγγικού και πνευμονογαστρικού νεύρου δεν είναι απολύτως απαραίτητη σε πρώτες επεμβάσεις, είναι όμως απολύτως απαραίτητη σε επανεπεμβάσεις. Περισσότερα σχετικά με τη χρήση του νευροδιεγέρτη θα βρείτε στην αντίστοιχη υποενότητα.

Λεμφαδενικός καθαρισμός τραχήλου στον καρκίνο του θυρεοειδούς αδένα.

Ο τραχηλικός λεμφαδενικός καθαρισμός είναι η χειρουργική επέμβαση που μπορεί να συνδυαστεί με την ολική θυρεοειδεκτομή προκειμένου να αντιμετωπιστεί χειρουργικά ο καρκίνος του θυρεοειδούς αδένα.

Όταν διαγνωστεί καρκίνος θυρεοειδούς αδένα τότε είναι απαραίτητη η χειρουργική επέμβαση ολικής θυρεοειδεκτομής. Σε αρκετές περιπτώσεις όμως υπάρχει ανάγκη και καθαρισμού τραχηλικών λεμφαδένων, που παρουσιάζεται κυρίως στους ιστολογικούς τύπους του θηλώδους και μυελοειδούς καρκινώματος θυρεοειδούς αδένος.

Η ανάγκη αυτή μπορεί να φανεί προεγχειρητικά στον απεικονιστικό έλεγχο με υπερηχογράφημα τραχήλου. Το υπερηχογράφημα αυτό θα πρέπει να πραγματοποιείται πάντα από έναν έμπειρο Ακτινολόγο στο συγκεκριμένο πεδίο. Εφόσον υπάρξει η υπερηχογραφική υποψία διηθημένων λεμφαδένων μπορούμε μέσω μιας παρακέντησης να επιβεβαιώσουμε το εύρημα. Εδώ πρέπει να σημειωθεί ότι σε κάποιες περιπτώσεις είναι τόσο χαρακτηριστική η υπερηχογραφική εικόνα διήθησης των λεμφαδένων που δεν χρειάζεται καν η παρακέντηση. Σε αυτές τις περιπτώσεις συνδυάζουμε την ολική θυρεοειδεκτομή με λεμφαδενικό καθαρισμό τραχήλου.

 Λεμφαδενικός καθαρισμός

Ο λεμφαδενικός καθαρισμός τραχήλου διακρίνεται σε:

1) Κεντρικό τραχηλικό λεμφαδενικό καθαρισμό και

2) Πλάγιο τραχηλικό λεμφαδενικό καθαρισμό

 

1)Κεντρικός τραχηλικός λεμφαδενικός καθαρισμός

Αφορά τους λεμφαδένες που βρίσκονται μεταξύ των κοινών καρωτίδων και περιλαμβάνει προτραχειακούς και παρατραχειακούς λεμφαδένες. Προκειμένου να επιτευχθεί ο κεντρικός τραχηλικός λεμφαδενικός καθαρισμός με το καλύτερο δυνατό ογκολογικά αποτέλεσμα απαραίτητη είναι η παρασκευή και η διαφύλαξη της ανατομικής ακεραιότητας των παλίνδρομων λαρυγγικών νεύρων αμφοτερόπλευρα, ενώ είναι υψίστης σημασίας η αναγνώριση και η διατήρηση των παραθυρεοειδών αδένων. Σε κάθε περίπτωση είναι αρκετά συχνή η ισχαιμία των παραθυρεοειδών αδένων μετά το χειρουργείο η οποία είναι συνήθως παροδική. Στο διάστημα αυτό και μέχρι να ομαλοποιηθεί η λειτουργία των παραθυρεοειδών αδένων είναι επιβεβλημένη η χορήγηση ασβεστίου και βιταμίνης D στον ασθενή. Σε περίπτωση μόνιμης βλάβης πρέπει η υποκατάσταση ασβεστίου να γίνεται εφ’όρου ζωής.

2)Πλάγιος τραχηλικός λεμφαδενικός καθαρισμός

Αφορά τους λεμφαδένες επί τα εκτός των κοινών καρωτίδων. Διακρίνουμε τον δεξιό πλάγιο και τον αριστερό πλάγιο τραχηλικό λεμφαδενικό καθαρισμό.

Είναι αυτονόητο ότι ο πλάγιος τραχηλικός λεμφαδενικός καθαρισμός συμπληρώνει τον κεντρικό τραχηλικό λεμφαδενικό καθαρισμό στις περιπτώσεις καρκίνου θυρεοειδούς αδένα. Ο πλάγιος τραχηλικός λεμφαδενικός καθαρισμός είναι ένα πολύ λεπτό και ανατομικό χειρουργείο διότι πρέπει να προφυλαχθούν σημαντικά αγγεία και νεύρα της περιοχής.

Στο πλάγιο τραχηλικό διαμέρισμα πρέπει να προσεχθούν:

1) αγγειακά στελέχη:

α) η κοινή καρωτίδα και μετά το διχασμό της προς τα άνω η έσω και έξω καρωτίδα

β) η έσω σφαγίτιδα φλέβα (σε περιπτώσει διήθησης της μπορεί να αφαιρεθεί)

2) Λεμφαγγειακά στελέχη: o μείζων θωρακικός πόρος αριστερά και ο ελάσσων θωρακικός πόρος δεξιά, τρώση των οποίων δημιουργεί λεμφικό συρίγγιο, μια πολύ σημαντική επιπλοκή του λεμφαδενικού καθαρισμού στον τράχηλο, που ευτυχώς είναι εξαιρετικά σπάνια. Η αντιμετώπιση του λεμφικού συριγγίου είναι αρχικά συντηρητική (δίαιτα), και σε περίπτωση αποτυχίας της συντηρητικής αγωγής επανεπέμβαση με στόχο την απολίνωση του τρωθέντος λεμφαγγειακού στελέχους.

3) Νεύρα:    1) πνευμονογαστρικό νεύρο

                       2) φρενικό νεύρο

                      3) βραχιόνιο πλέγμα

                      4) παραπληρωματικό νεύρο

                       5) υπογλώσσιο νεύρο

                      6) αισθητικοί κλάδοι του αυχενικού πλέγματος

                    

Κακώσεις στα παραπάνω νεύρα μπορούν να επιφέρουν σημαντικά προβλήματα στον ασθενή που εξαρτώνται από τη θέση και το είδος της κάκωσης. Σημαντική βοήθεια για την πιο ασφαλή διενέργεια των ανωτέρω χειρουργικών επεμβάσεων αποτελεί η χρήση νευροδιεγέρτη, η οποία μπορεί να δώσει πληροφορίες για την λειτουργική κατάσταση των εξής νεύρων:

 

– παλίνδρομου λαρυγγικού

– πνευμονογαστρικού

– φρενικού

– βραχιονίου

– παραπληρωματικού

– υπογλωσσίου

Ο τραχηλικός λεμφαδενικός καθαρισμός στις περιπτώσεις καρκίνου θυρεοειδούς πρέπει να πραγματοποιείται από εξειδικευμένο χειρουργό με εμπειρία στο πεδίο αυτό (Χειρουργό Ενδοκρινών Αδένων).                                              

   Κ.Βαμβακίδης

Χειρουργός Ενδοκρινών Αδένων

ΤΑΞΙΝΟΜΗΣΗ ΚΑΙ ΣΤΑΔΙΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΚΑΡΚΙΝΟΥ ΤΟΥ ΘΥΡΕΟΕΙΔΟΥΣ ΑΔΕΝΑ

 

ΤΑΞΙΝΟΜΗΣΗ ΤΝΜ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΑΡΚΙΝΟ ΤΟΥ ΘΥΡΕΟΕΙΔΟΥΣ ΑΔΕΝΑ
Πρωτοπαθής εστία (Τ)

Τx

 Η πρωτοπαθής εστία δεν μπορεί να εκτιμηθεί  

Τ0

 Δεν ανευρίσκεται πρωτοπαθής εστία  

Τ1

 ≤ 2 cm που περιορίζεται στον θυρεοειδή αδένα  
 

Τ1a

  ≤ 1 cm
 

Τ1b

 > 1 cm αλλά ≤ 2 cm

Τ2

 > 2 cm αλλά ≤ 4cm, που περιορίζεται στον θυρεοειδή αδένα

Τ3

 > 4 cm που περιορίζεται στον θυρεοειδή αδένα ή οποιοσδήποτε όγκος με μικρή εξωθυρεοειδική εκτόπιση (επέκταση στον στερνοθυρεοειδή μυ ή στον περιθυρεοειδικό λιπώδη ιστό  

Τ4

   
 

Τ4a

 Προχωρημένη νόσος, όγκος ανεξαρτήτως μεγέθους που επεκτείνεται στο υποδόριο λίπος ή διηθεί τραχεία, λάρυγγα, οισοφάγο ή το παλίνδρομο λαρυγγικό νεύρο 
 

Τ4b

 Πολύ προχωρημένη νόσος, όγκος που διηθεί την προσπονδυλική περιτονία ή περικλείει την καρωτίδα ή αγγεία του μεσοθωρακίου 

* Όλα τα αναπλαστικά καρκινώματα ταξινομούνται ως Τ4.

Τ4a

 Όλα τα αναπλαστικά καρκινώματα που περιορίζονται στον θυρεοειδή αδένα

Τ4b

 Όλα τα αναπλαστικά καρκινώματα με εξωθυρεοειδική επέκταση    
Περιοχικοί λεμφαδένες (Ν)   

Νx

 Η ύπαρξη λεμφαδενικών μεταστάσεων δεν μπορεί να εκτιμηθεί  

N0

 Δεν υπάρχουν λεμφαδενικές μεταστάσεις  

N1

 Ύπαρξη λεμφαδενικών μεταστάσεων  
 

N1a

 Μεταστάσεις σε λεμφαδένες του κεντρικού τραχηλικού διαμερίσματος 
 

N1b

 Μεταστάσεις σε λεμφαδένες του ομότιμου ή αντίπλευρου πλάγιου τραχηλικού διαμερίσματος ή σε λεμφαδένες του μεσοθωράκιου 
   Απομακρυσμένες μεταστάσεις (Μ)

Μ0

 Μη ανεύρεση απομακρυσμένων μεταστάσεων  

Μ1

 Ύπαρξη απομακρυσμένων μεταστάσεων  

 

ΣΤΑΔΙΑ ΚΑΡΚΙΝΟΥ ΘΥΡΕΟΕΙΔΟΥΣ ΑΔΕΝΑ

ΘΗΛΩΔΕΣ ή ΘΥΛΑΚΙΩΔΕΣ ΚΑΡΚΙΝΩΜΑ

Ηλικίες < 45 ετών

Στάδιο

Τ

Ν

Μ

I

κάθε Τ

κάθε Ν

Μ0

II

κάθε Τ

κάθε Ν

Μ1

Ηλικίες ≥ 45 ετών

Στάδιο

Τ

Ν

Μ

I

Τ1

N0

Μ0

II

Τ2

N0

Μ0

III

Τ3

N0

Μ0

IVA

Τ1-3

N1a

Μ0

Τ4a

N1b

 

IVB

T4b

κάθε Ν

Μ0

IVC

κάθε Τ

κάθε Ν

Μ1

ΜΥΕΛΟΕΙΔΕΣ ΚΑΡΚΙΝΩΜΑ ΘΥΡΕΟΕΙΔΟΥΣ ΑΔΕΝΑ

Όλες οι ηλικίες

Στάδιο

Τ

Ν

Μ

I

Τ1

N0

Μ0

II

Τ2, Τ3

N0

Μ0

III

Τ1 – Τ3

N1a

Μ0

IVA

Τ4a

N0

Μ0

Τ4a

N1a

Μ0

Τ1

N1b

Μ0

Τ2

N1b

Μ0

Τ3

N1b

Μ0

Τ4a

N1b

Μ0

Τ4a

N0, N1b

Μ0

Τ1 – Τ4a

N1b

Μ0

IVB

Τ4b

κάθε Ν

Μ0

IVC

κάθε Τ

κάθε Ν

Μ1

ΑΝΑΠΛΑΣΤΙΚΟ ΚΑΡΚΙΝΩΜΑ ΘΥΡΕΟΕΙΔΟΥΣ ΑΔΕΝΑ

Όλες οι ηλικίες

Στάδιο

Τ

Ν

Μ

IVA

Τ4a

κάθε Ν

Μ0

IVB

Τ4b

κάθε Ν

Μ0

IVC

κάθε Τ

κάθε Ν

Μ1

 

 

επιβίωση ανά στάδιο
Στάδιο Θηλώδες Θυλακιώδες Μυελοειδές Αναπλαστικό
I 100 % 100 % 100 %  
II 100 % 100 % 98 %  
III 93 % 71 % 81 %  
IV 51 % 50 % 28 % 7 %