Γαστρίνωμα (σύνδρομο Zollinger – Ellison)

Πρόκειται για έναν νευροενδοκρινή όγκο που παράγει γαστρίνη η οποία προκαλεί
υπερέκκριση υδροχλωρικού οξέος στο στομάχι και οδηγεί στη δημιουργία ελκών στο
πεπτικό σύστημα.
Το γαστρίνωμα μπορεί να είναι μονήρες ή πολλαπλό.
Το 25% των γαστρινωμάτων συνυπάρχει με το ΜΕΝ1 (σύνδρομο πολλαπλής ενδοκρινικής νεοπλασίας τύπου 1) και
μπορεί να συνδυάζεται με υπερπλασία παραθυρεοειδών αδένων ή/και με αδένωμα της υπόφυσης.
Το 50% περίπου των γαστρινωμάτων μεθίσταται στους επιχώριους λεμφαδένες ή στο ήπαρ και κατά
συνέπεια είναι κακόηθες.
Η διάγνωση του γαστρινώματος μπορεί να γίνει με την μέτρηση της γαστρίνης, η οποία είναι
στις περιπτώσεις αυτή ιδιαίτερα υψηλή (>1000 pg/ml)
Το 90% των γαστρινωμάτων βρίσκεται στο περίφημο ανατομικό τρίγωνο του γαστρινώματος,
του οποίου οι κορυφές καθορίζονται από τα εξής σημεία: την ένωση του κυστικού με το
χοληδόχο πόρο, την μετάβαση της 2ης στην 3η μοίρα του 12δάκτυλου και το όριο μεταξύ
της κεφαλής και του σώματος του παγκρέατος.
Το υπόλοιπο 10% όμως μπορεί να βρίσκεται οπουδήποτε, οπότε απεικονιστικές μέθοδοι που
αφορούν σχεδόν όλο το σώμα είναι απαραίτητες.
Ο απεικονιστικός έλεγχος με αξονική τομογραφία μπορεί να δώσει πληροφορίες αλλά η απεικονιστική
μέθοδος εκλογής είναι ο συνδυασμός του σπινθηρογραφήματος με οκτρεοτίδη με την αξονική τομογραφία.
Ο συνδυασμός αυτός μπορεί να εντοπίσει μέχρι και το 85% των γαστρινωμάτων.
Ο συνδυασμός σπινθηρογραφήματος με οκτρεοτίδη σε συνδυασμό με ενδοσκοπικό υπερηχογράφημα
μπορεί να δώσει ακόμα καλύτερα αποτελέσματα.
Η θεραπεία του γαστρινώματος είναι η χειρουργική αφαίρεση του όγκου.Σε περιπτώσεις που αυτή δεν είναι
εφικτή, η χορήγηση αναστολέων αντλίας πρωτονίων θα περιορίσει την εμφάνιση των ελκών.
Επίσης μπορεί να χρησιμοποιηθούν ανάλογα σωματοστατίνης και ιντερφερόνη.